Beschrijving
Eeuwen geleden tekende Leonardo da Vinci een man in perfecte verhoudingen: Divina Proportione. Maar stel je voor dat in die plaats niet een mens stond, maar een aapje. Daar staat hij dan: een klein, nieuwsgierig wezen, armen en benen gespreid, ogen groot en vol verwondering. Zijn lijfje vult dezelfde geometrische vormen die ooit het toonbeeld van menselijke perfectie waren. Door hem in Da Vinci’s schema te plaatsen vervaagt de grens tussen mens en dier. De conclusie van dit schilderij: elk schepsel draagt zijn eigen schoonheid, zijn eigen balans, zijn eigen perfectie.
